Laatst kreeg ik van een cursist te horen dat ze aan de wandel was in het bos. Plotseling zag ze 2 honden loslopen waar de eigenaar op een behoorlijke afstand liep. Ze riep de eigenaar voor de honden bij zich te houden maar kreeg geen gehoor. De eigenaar was te druk bezig met de telefoon.

Dit is over het algemeen een dagelijks terugkomend voorval. We gaan onze honden uitlaten in het bos of over de heide, langs het strand, of gewoon in eigen dorp of stad. Je zou denken even quality time samen met je hond. Je hond is blij want hij gaat samen met zijn baasje er even erop uit. Hij heeft even tijd voor hem tussen de drukke werkzaamheden van de dag. Maar helaas de telefoon die het een beetje verpest voor de hond.

De telefoon heb ik zelf ook altijd bij me en ben geen heilige.  Maar ik probeer tijdens het wandelen of uitjes met mijn hond, deze stil te zetten, zodat ik tijd heb om even met mijn honden samen te zijn. Te genieten van de omgeving samen met de honden.  De telefoon komt alleen uit mijn broek zak voor een foto te nemen of een filmpje als er iets leuks voor doet.

MAAR DE HOND WILT AANDACHT EN QUALITY TIME SAMEN MET ZIJN BAAS
Regelmatig kom ik mensen tegen die tijdens het uitlaten van de hond, hun hond als het ware aan hun lot overlaten. De hond kijkt verbaast, we zouden toch samen leuk gaan wandelen, maar eigenlijk voelt de hond zich een beetje alleen, aan zijn lot overgelaten met de baas meters achter hem en zijn telefoon. De baas is er, maar deze heeft het te druk met appen of misschien nog werkzaamheden die gedaan moeten worden.

TELEURGESTELDE HOND
De hond gaat snuffelen, rennen, door de modder lopen of rollebollen in kadavers, wat hij eigenlijk niet mag, om maar even de aandacht van de baas te krijgen. Het lukt hem niet want hij krijgt geen aandacht. Daar komen een paar soort genoten en ga kijken of het leuk is bij hen of bij hun baasje.  De kennismaking loopt niet altijd vlekkeloos en nog steeds is zijn baasje er niet. Er wordt gemopperd en gegrom, zijn baasje is er nog steeds niet. De andere eigenaar roept dat hij zijn hond bij zich mag houden maar het gebeurt niet, nog steeds de telefoon belangrijker. De hond voelt zich in de steek gelaten door zijn baasje want het enige wat hij bereikt heeft is een fikse uitbrander of misschien nog erger een fikse corrigerende tik, dat hij de fout is ingegaan, en de hond begrijpt het niet, maar nog steeds geen happy time voor de hond. Teleurgesteld gaat de hond met zijn appende baasje naar huis.

Als ik zo’n situatie tegenkomt, vraag ik me wel eens af waarom hebben ze een hond. Zelfs een half uurtje per dag is het niet mogelijk om een leuke wandeling met hem te maken. En er volledig voor je huisdier er te zijn. Een half uurtje per dag aandacht geven aan je hond die altijd voor je klaar staat. Die blij is als je thuiskomt na een drukke dag.

Durf je deze uitdaging aan?
Ik ga mijn cursisten een leuke uitdaging geven, om te proberen 15 min op een dag tijdens het wandelen geen telefoon te gebruiken alleen happy time met je huisdier, en proberen te genieten samen met de hond. En voelen dat gewoon een half uurtje wandelen met je hond al rustgevend en ontspannend kan zijn. Durf je dit aan?